king.lukowska

„Gorące polskie lato roku 2014 obfitowało w równie gorące spory. Niektórzy ogłosili już nawet początek nowej polskiej wojny religijnej. Czy naprawdę jest ona nieunikniona? Czy pluralistyczne społeczeństwo i liberalna demokracja muszą nieuchronnie prowadzić do wojen kulturowych? A może da się spierać bez wojen? Warto o tym pomyśleć, bo przecież niedaleko toczy się prawdziwa wojna — w obronie wolności i integralności Ukrainy”, pisze w najnowszej „Więzi” (nr 657 – 3/2014) Zbigniew Nosowski.

„Przychodzi jasny moment łaski, oślepia, burzy jak kamień wodę z nagła uderzoną, rwie brzegi i na moment zmienia bieg fal. Czasem zmieni bieg strumienia”, tak o swoim powołaniu pisze w „Dzienniku” 18-letni Józef Tischner.

„Tischner, charakteryzując siebie w >>Dzienniku<<, stwierdza krótko: >>Niewielkie pomieszanie klepek<<. I opowiada o rozdarciu, które było udziałem wielu jego rówieśników. Odradzająca się Polska kusiła i jednocześnie odpychała, jednym dając możliwość awansu, innych wtrącając do więzień. Jaką wybrać drogę, by być w zgodzie z samym sobą?”. O „Dzienniku 1944-1949” Józefa Tischnera pisze Wojciech Bonowicz.

Nowa książka ks. Tischnera – „Dziennik 1944-1949. Niewielkie pomieszanie klepek” – od jutra we wszystkich księgarniach w Polsce! A my zamieszczamy filmik, który poprzedza tę publikację. O szkolnych latach przyszłego autora „Filozofii dramatu” opowiadają jego brat Marian Tischner, kolega ze szkolnej ławy Józef Klamerus oraz obecna dyrektor nowotarskiego liceum Maria Kopeć.

Za niezbyt atrakcyjną okładką może się niekiedy kryć bardzo atrakcyjna treść. Tak jest w przypadku niewielkiej książeczki bpa Grzegorza Rysia „Kościół, Franciszek, świat”. Jest to zapis rozmowy poświęconej pierwszym krokom papieża Franciszka i tematom, na które obecny papież kładzie największy nacisk. Wśród nich jest temat solidarności.

„Jeden z księży z naszej diecezji mówił kiedyś, że kiedy czyta Ewangelię, to jej przekaz wydaje mu się odwrotny do tego, co robimy. Bo Chrystus błogosławił dzieci, a uczył dorosłych, a my robimy na odwrót – uczymy dzieci i ewentualnie błogosławimy dorosłych”, mówi abp Wojciech Polak, prymas Polski w wywiadzie udzielonym miesięcznikowi „W drodze” (nr 9/2014).

Słowo „nadzieja” zrosło się na trwałe z postacią i dziełem ks. Tischnera. Mówiono o nim, że jest „chodzącą nadzieją”, a dobra aura, którą roztaczał, znajdowała odbicie w jego tekstach, nawet tych najbardziej krytycznych. Pierwszym zbiorem takich tekstów był tom esejów „Świat ludzkiej nadziei”. Właśnie ukazało się jego szóste wydanie.

„Dwa zeszyty formatu A5 w szeroką linię, o stronicach z eleganckim czerwonym brzeżkiem i sztywnych okładkach. Zapisane równym, czytelnym pismem, nieznacznie się, wraz z upływem lat, zmieniającym. Wiadomo było, że są, że Tischner ich nie zniszczył”, tak o dzienniku Tischnera z lat licealnych pisze w najnowszym „Tygodniku Powszechnym” (nr 38/2014) Wojciech Bonowicz.

Pod tak prowokacyjnie sformułowanym tematem kryje się zaproszenie do rozmowy o tym, jakie są relacje między wiarą religijną a miłością ojczyzny. Wprowadzenie do dyskusji, która odbędzie się w czwartek 18 września o godz. 17 w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Lędzinach (ul. Lędzińska 88), wygłosi ks. Adam Boniecki. Organizatorem spotkania jest Klub Tygodnika Powszechnego w Powiecie Bieruńsko-Lędzińskim.

„Tischner chciał być filozofem polskiej nadziei w czasach dwóch straszliwych doświadczeń – nazizmu i komunizmu, analitykiem zawartego w nich zła, chciał też zarysować perspektywy wyzwolenia. Wyzwolenie to widział przede wszystkim w przypominaniu, kim jest i może być wolny człowiek, a w końcu w wieści religijnej, chrześcijańskiej od jej najgłębszej strony”, pisze w najnowszym numerze „PAUzy Akademickiej” filozof Karol Tarnowski.