„Rocznicowe konferencje Ingardenowskie mają już swoją wieloletnią tradycję. Każda z nich jest w jakiejś mierze sprawdzianem obecności Filozofa, atrakcyjności jego myśli i siły jej oddziaływania. Każda potwierdza też zainteresowanie, jakie ciągle budzą jego dzieła”, pisze Adam Węgrzecki we wstępie do książki „W kręgu myśli Romana Ingardena”. Książka jest podsumowaniem ostatniej takiej konferencji, która odbyła się w październiku 2010 r.

Książka zawiera 14 artykułów zgrupowanych w dwu częściach. W części pierwszej, zatytułowanej „Interpretacje”, znalazły się m.in. rozprawy Andrzeja Półtawskiego („Metafizyczny testament Romana Ingardena”), Zofii Majewskiej („Roman Ingarden a krytyka filozoficzna”), Marka Rosiaka („Ingardenowska koncepcja przedmiotu czysto intencjonalnego a spór realizm/idealizm”), Marii Bielawki („Spór z Ingardenowskim `Sporem o istnienie świata`”), Adama Węgrzeckiego („Uwagi o Ingardenowskiej koncepcji tożsamości Człowieka”) i Moniki Marii Kowalczyk („Teoria sensu dzieła literackiego w poetyce Anny-Teresy Tymienieckiej”). Część druga, „Inspiracje”, zawiera artykuły z estetyki i etyki inspirowane myślą Romana Ingardena, m.in. artykuł Leopolda Zgody poświęcony „Filozoficznym przesłankom pojednania”.
„Konferencja, zorganizowana w Krakowie dla uczczenia 40. rocznicy śmierci Romana Ingardena, była w porównaniu z niektórymi wcześniejszymi konferencjami skromną, zaledwie jednodniową sesją naukową”, przypomina we wstępie redaktor tomu, prof. Węgrzecki, „niemniej jednak nie zabrakło na niej interesujących wystąpień i ciekawych dyskusji. (…) Podobnie jak na wcześniejszych konferencjach Ingardenowskich, dominowały wystąpienia poświęcone wybranemu problemowi flozofcznemu, podjętemu przez Romana Ingardena. Tak jak dawniej, większość wystąpień dotyczyła zagadnień ontologicznych. Pojawiły się także nowe sprawy. Na szczególną uwagę zasługuje wystąpienie Andrzeja Półtawskiego zarysowujące to, co można by nazwać >>testamentem flozofcznym<< Romana Ingardena, czyli to, czym należałoby się przede wszystkim zająć, co dla tych, którzy chcieliby kontynuować wątki Ingardenowskie, mogłoby stanowić najważniejsze zadanie. Wprawdzie o charakterze takiego zadania zdaje się przesądzać użyte w tytule wystąpienia słowo >>metafizyczny<<, które wskazuje kierunek >>testamentowych<< poszukiwań, ale można by też wystąpienie Ucznia Romana Ingardena z okresu pierwszych lat po II wojnie światowej i znakomitego znawcy jego twórczości uznać za zaproszenie do dyskusji nad tym, co zalecałby ów Ingardenowy >>testament<<. Być może, rzeczywiście chodziłoby o opracowanie koncepcji metafzycznej; być może, nie tylko o taką koncepcję, ale również choćby o zastąpienie niewiedzy aksjologicznej rzetelną wiedzą o wartościach, a może także o uzyskanie istotnościowej wiedzy antropologicznej”.
„W wystąpieniach na ubiegłorocznej konferencji”, podkreśla Adam Węgrzecki, „pojawiły się także rozmaite akcenty krytyczne, które przeważnie świadczą o poszukiwaniu tego, jak przezwyciężyć trudności zauważone w rozważaniach Romana Ingardena i raczej mogą zachęcać do dalszego studiowania jego dzieł, niejednokrotnie odsłaniającego nie zawsze explicite uwidocznione perspektywy uzyskania zadowalających rozstrzygnięć”.
Książkę opublikowało Wydawnictwo WAM. Można ją zakupić tutaj.