24 maja, po długiej i ciężkiej chorobie, zmarła prof. Elżbieta Wolicka-Wolszleger, filozof i artystka, wieloletnia wykładowczyni Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i redaktorka miesięcznika „Znak”. Była inspiratorką wielu ważnych przedsięwzięć intelektualnych, znawczynią filozofii platońskiej, wybitną interpretatorką myśli św. Tomasza z Akwinu, Kanta, Heideggera, Gadamera, Jaspersa i Ricoeura. Pogrzeb Pani Profesor odbędzie się w piątek 7 czerwca w Gdańsku.
Elżbieta Wolicka urodziła się 3 września 1937 roku w Warszawie. W 1960 roku ukończyła wydział malarstwa w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku, a w 1968 studia filozoficzne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Tam też osiem lat później obroniła doktorat. Habilitację zrobiła w 1985 roku w Instytucie Sztuki PAN. W tym czasie była już związana ze środowiskiem „Tygodnika Powszechnego” i „Znaku”, gdzie opublikowała szereg artykułów filozoficznych i publicystycznych. Przez wiele lat była wykładowczynią Wydziału Nauk Humanistycznych KUL, gdzie kierowała m.in. Katedrą Teorii Sztuki i Historii Doktryn Artystycznych. Tytuł profesora zwyczajnego otrzymała w 1998.
„Była jedną z najwybitniejszych w Polsce badaczek zajmujących się estetyką i teorią sztuki”, czytamy na stronie internetowej KUL, „autorką przełomowej pracy poświęconej teorii sztuki Witkacego, wyśmienitą tłumaczką, która przyswoiła naszej kulturze klasyczne teksty z zakresu filozofii i historii sztuki oraz teologii, twórczym, otwartym i oryginalnym interpretatorem zagadnień teologicznych, wielbicielką poezji angielskiej i mitologii Tolkiena. Wspaniały i oddany dydaktyk, wychowała i ukształtowała środowisko badaczy historii i teorii sztuki, miała niezawodny dar inspirowania i umiejętność dzielenia się z innymi, niezmordowanie popierała i inspirowała najróżniejsze inicjatywy intelektualne i społeczne. (…) Zabierała głos w najpoważniejszych dyskusjach. W czasie stanu wojennego inicjowała i organizowała pomoc dla rodzin osób internowanych i prześladowanych. Była patriotką, której zawsze obcy był wszelki dogmatyzm i szowinizm. Osoba o niespotykanych przymiotach intelektu i charakteru, mądra i stanowcza, kierująca się surowym, niezłomnym kodeksem moralnym. Do końca, także w cierpieniu, zachowała pogodę i prostotę ducha, szczerość i przenikliwość myśli, dobroć serca, bezinteresowność uczuć, siłę woli. Jej odejście stanowi niepowetowaną, nieodżałowaną stratę dla polskiej humanistyki i filozofii”.
W 2005 roku prof. Elżbieta Wolicka była gościem V Dni Tischnerowskich; w trakcie sesji „Człowiek wobec wartości” wygłosiła wykład poświęcony estetyce Hansa-Georga Gadamera.
Opublikowała książki: „Byt i znak. Filozoficzne podstawy semiotyki Jana od św. Tomasza” (Lublin 1982), „Mit – symbol rozwinięty. W kręgu platońskiej hermeneutyki mitów” (Lublin 1989), „Mimetyka i mitologia Platona. U początków hermeneutyki filozoficznej” (Lublin 1994), „Próby filozoficzne” (Kraków 1997), „Rozważania wokół Kanta” (Lublin 2002) oraz „Narracja i egzystencja. >>Droga okrężna<< Paula Ricoeura od hermeneutyki do ontoantropologii” (Lublin 2010).
Uroczystości pogrzebowe odbędą się w piątek 7 czerwca w Gdańsku. Rozpoczną się o godz. 9 Mszą świętą w kościele św. Jana (kościele duszpasterstwa środowisk twórczych) przy ulicy Świętojańskiej. O godz. 11.30 urna z prochami Zmarłej zostanie wystawiona w kaplicy na cmentarzu w Gdańsku-Oliwie, a o godz. 12 – złożona w grobowcu rodzinnym. Tego samego dnia o godz. 12.30 w intencji Pani Profesor odprawiona zostanie Msza święta w Kościele Akademickim w Lublinie.
Zdjęcie: www.kul.pl.
