„Kościół musi sobie nieustannie przypominać, że to w ciszy i pokorze Nazaretu kiełkował jego Mistrz, a nie w złocie i we władzy Bizancjum”, pisał.

 

W wieku 89 lat zmarł brat Moris Maurin, członek zgromadzenia małych braci Jezusa, autor książek z dziedziny duchowości. Urodził się 23 października 1928 roku w Paryżu, w rodzinie niepraktykującej. W wieku 23 lat, w trakcie pielgrzymki do Chartres, przeżył religijne nawrócenie. Wkrótce potem wstąpił do postulatu w klasztorze, a potem do małych braci (1953). Studiował filozofię i teologię w Tuluzie, przyjął święcenia kapłańskie. Przez 12 lat był uczniem, przyjacielem i współbratem Jacques’a Maritaina (który pod koniec życia wstąpił do małych braci). Mieszkał m.in. w Maroku i na Saharze, wśród muzułmanów, pełnił też różne ważne funkcje w zgromadzeniu. Pod koniec lat 70. – jak sam mówi – przypadkiem trafił do Polski. Odtąd regularnie tu przyjeżdżał, a w roku 1990 zamieszkał w Polsce na stałe; po kilku latach otrzymał nawet polskie obywatelstwo. Przez wiele lat mieszkał na warszawskiej Pradze – jako człowiek ubogi wśród innych ubogich. Po przejściu na emeryturę, przeniósł się do Izabelina pod Warszawą. Głosił konferencje i rekolekcje. Publikował m.in. w ,,Tygodniku Powszechnym”, ,,Więzi”, „W drodze” i ,,Pastores”. Wydał kilka książek: „Brat Karol de Foucauld” (Warszawa 1997), „Za Jezusem z Nazaretu” (Warszawa 2000), „Żyć kontemplacją w sercu świata” (Kraków 2005), „Wierzę w Kościół” (Kraków 2006) oraz autobiografię „Z powodu Jezusa i Ewangelii” (2010)

„Kościół musi sobie nieustannie przypominać, że to w ciszy i pokorze Nazaretu tak długo kiełkował Jego Mistrz, a nie w złocie i we władzy Bizancjum, że Jego orędziem są Błogosławieństwa, które mamy nie tylko głosić, ale przede wszystkim nimi żyć”, pisał w artykule „Kościół ubogich, Kościół ubogi”, opublikowany w 1999 r. „Więzi”. „Więc im bardziej Kościół jest upodobniony do Jezusa, nawet w ubóstwie i w cierpieniu, tym bardziej jest wiarygodny. Nie zawsze jest to jasne dla wszystkich, gdyż duch pokuszenia wciąż działa. Dlatego też od czasu do czasu Kościół zbiera się na soborach i wzywa Ducha Świętego, Ducha Prawdy, aby móc się reformować. I Duch, który odnawia oblicze ziemi, na nowo musi odnawiać Kościół”.

W 2007 roku za książkę „Wierzę w Kościół” otrzymał Nagrodę Znaku i Hestii im. ks. J. Tischnera w kategorii inicjatyw duszpasterskich i społecznych współtworzących „polski kształt dialogu Kościoła i świata”. „W trudnym okresie dla polskiego katolicyzmu”, napisało jury w werdykcie, „brat Moris dzieli się swą niezachwianą, ale jak najdalszą od triumfalizmu, wiarą w Kościół bez granic i murów. Pokazuje, że lekarstwem na klerykalizm, lęk przed światem i pokusę władzy są wspólnotowość, otwartość i służebność. Brat Moris ukazuje piękno Kościoła ubogiego, który przygarnia słabych i poranionych, świadcząc o miłosiernej miłości Chrystusa. Brat Moris jest świadkiem tego Kościoła”.

 

Artykuł br. Morisa „Kościół ubogich, Kościół ubogi” można przeczytać tutaj.

 

Konferencję br. Morisa na temat duchowości Nazaretu można obejrzeć tutaj.