Wybitny historyk, specjalizujący się w historii chrześcijaństwa w Polsce, powstaniec warszawski i działacz „Solidarności” – Jerzy Kłoczowski – zmarł 2 grudnia. Miał 92 lata.
Był jednym z najwybitniejszych polskich historyków. Jako żołnierz Armii Krajowej walczył w II wojnie światowej. Podczas powstania warszawskiego stracił prawą rękę. Po wojnie studiował na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, ale jako wykładowca od 1950 r. związał się z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim. Zajmował się historią Polski przedrozbiorowej i dziewiętnastowiecznej, historią chrześcijaństwa w Polsce i dziejami zakonów oraz historią Europy Środkowo-Wschodniej.
Zaangażowany w ruch katolików świeckich, w 1956 współtworzył warszawski Klub Inteligencji Katolickiej. Od 1981 r. kierował pracami Wszechnicy Regionu Środkowowschodniego „Solidarności”, a w okresie stanu wojennego współpracował z tajnymi strukturami „Solidarności”. W 1989 r. został powołany w skład Trybunału Stanu. Był senatorem RP, pełnił też szereg ważnych funkcji społecznych i naukowych. W 1991 objął kierownictwo Towarzystwa Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej w Lublinie, w 2002 został dyrektorem Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej. W 2004 r. odznaczony Orderem Orła Białego. Autor wielu książek, m.in. „Dzieje polskiego chrześcijaństwa”, „Od pustelni do wspólnoty”, „Chrześcijaństwo i historia”, „Nasza tysiącletnia Europa”. Brat o. Jana Andrzeja Kłoczowskiego.
Rozmowę z prof. Jerzym Kłoczowskim o początkach chrześcijaństwa w Polsce można przeczytać tutaj.
Obejrzyjcie wspomnienie prof. Kłoczowskiego o Karolu Wojtyle.
