„Był wielkim lekarzem i wielkim humanistą, przyjacielem ludzi”, powiedział bp Tadeusz Pieronek. 3 lutego zmarł nieoczekiwanie prof. Andrzej Szczeklik, wybitny lekarz i uczony, specjalista w dziedzinie chorób wewnętrznych. Obok kilkuset publikacji naukowych wydał też dwa tomy esejów „Katharsis” i „Kore”, które cieszyły się sporym powodzeniem czytelników. Był jednym z lekarzy opiekujących się ks. Tischnerem w okresie jego choroby. Miał 73 lata.
Prof. dr hab. Andrzej Szczeklik był kierownikiem II Katedry i Kliniki Chorób Wewnętrznych Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego. Swoje naukowe zainteresowania skupił wokół chorób układu krążenia i oddechowego, był autorem około 650 prac naukowych drukowanych w najbardziej prestiżowych międzynarodowych czasopismach, co pozwoliło mu osiągnąć w ostatnim dziesięcioleciu pozycję najczęściej cytowanego polskiego autora w piśmiennictwie naukowym z zakresu medycyny i biologii. Ceniono też jego wszechstronność: oprócz pisania esejów jego drugą pasją była muzyka.
Był niezwykle lubiany przez pacjentów za ciepły i serdeczny stosunek, z jakim się do nich odnosił. Uważał, że dobry kontakt z pacjentem jest jednym z najważniejszych warunków skutecznego leczenia. W maju 2009 roku, dziękując za przyznanie mu doktoratu honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego, powiedział: „Istotą medycyny jest spotkanie lekarza z chorym. Trzeba wysłuchać opowieści chorego, pamiętając, że dla opowiadającego jest to sytuacja pierwszorzędna, a dla słuchającego, że któraś z tych opowieści może stać się jego własną historią, jego chorobą”.
