Drugą nominację do tegorocznej Nagrody Znaku i Hestii im. ks. Józefa Tischnera w kategorii pierwszej – za pisarstwo stanowiące kontynuację Tischnerowskiego „myślenia według wartości” – otrzymał Wacław Radziwinowicz.

W książce „Putin, car Atlantydy. Droga do wielkiej wojny” (wyd. Agora) jeden z najlepszych znawców rosyjskiej duszy i polityki rysuje przenikliwy portret dyktatora, będący przestrogą przed tym, do czego prowadzi kult siły i pogarda dla słabszych, czy to w życiu jednostek, czy w polityce przez nie kreowanej. Historia złego ducha naszych czasów pokazuje narodziny imperialnego szaleństwa. Jak zauważa wydawca, „to również opowieść o tym, jak można ogromne państwo zawrócić z drogi rozwoju i odcinając społeczeństwo od wolnych mediów, pogrążyć je w paranojach, obsesjach i urazach. Dowodzi, że to nie są tylko rosyjskie problemy, że Rosja i Putin mogą się przytrafić wszędzie”.

„To niezwykła postać w polskiej publicystyce, jeden z najbardziej wnikliwych analityków polityki Rosji – mówi o Radziwinowiczu Łukasz Tischner, sekretarz Nagrody. – Jego pisarstwo jest z różnych względów wyjątkowe. Cechuje je niezwykła pieczołowitość, z jaką odtwarza realia polityki Rosji, zniuansowanie sądów, które pozwala uchwycić dynamikę wydarzeń (…), dociekliwość i konsekwencja w odtwarzaniu kłamstw propagandy Putina. I wreszcie (…) wierność wobec »przyjaciół Moskali«, tych, którzy niestety utonęli wraz z Atlantydą, jaką była modernizująca się, demokratyzująca się Rosja”.

O książce pisze m.in. Adam Michnik: „To anatomia putinizmu lokowana w historii ostatnich stuleci. (…) To opowieść o władcy, który jest niebezpieczny dla świata, który rządzi w sposób cyniczny, okrutny i na wskroś zakłamany. Chce do cna zdeprawować społeczeństwo rosyjskie pogrążone w korupcji, strachu i kłamstwie. Ta książka to opowieść o człowieku i systemie, o Putinie i putinizmie. Dla polskiego czytelnika to lektura wyjątkowo pouczająca”.

Wacław Radziwinowicz (ur. 1953) – dziennikarz prasowy, publicysta, reportażysta, wieloletni korespondent „Gazety Wyborczej” w Rosji, na Białorusi i w Ukrainie. Ukończył polonistykę w rodzinnym Olsztynie, a potem dziennikarstwo na Uniwersytecie Warszawskim. Deportowany z Białorusi w 2006 roku i wydalony z Rosji w grudniu 2015, opisuje współczesnych Rosjan z talentem i wnikliwością. Autor m.in. bestsellerów: Gogol w czasach Google’a. Korespondencje z Rosji 1998–2012 (2013, nominacja do Nagrody Literackiej Nike 2014) i Crème de la Kreml. 172 opowieści o Rosji (2016). Odznaczony m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi (2003), Krzyżem Oficerskim Odrodzenia Polski (2014), laureat Nagrody im. Dariusza Fikusa (2014), nagrody MediaTory w kategorii NawigaTOR (2016) i Nagrodą im. Henryka Panasa (2013).