W czwartek 4 marca o godz. 17.45 w Auli Wyższej Szkoły Filozoficzno-Pedagogicznej „Ignatianum” w Krakowie (ul. Kopernika 26) odbędzie się spotkanie poświęcone zmarłemu przed sześcioma laty o. Stanisławowi Musiałowi, filozofowi, publicyście, orędownikowi dialogu chrześcijańsko-żydowskiego, wybitnej postaci polskiego Kościoła. Wspominać go będą: Małgorzata Nycz, Zofia Radzikowska, o. Józef Augustyn, ks. Adam Boniecki, o. Ludwik Grzebień, o. Grzegorz Łuszczek i o. Bogusław Steczek, a rozmowę poprowadzi o. Jacek Prusak.
Okazją do spotkania jest nie tylko rocznica jego śmierci, ale też książka „Listy ks. Stanisława Musiała do rodziny”, którą opublikowało Wydawnictwo WAM. Książka zawiera kilkadziesiąt listów zebranych i przechowanych przez siostrę księdza Barbarę. Dzięki tej korespondencji – z lat pięćdziesiątych, sześćdziesiątych i siedemdziesiątych ubiegłego wieku – mamy okazję poznać najbardziej prywatne oblicze o. Musiała. Uzupełnieniem listów są wspomnienia jego sióstr – Marii Sułkowskiej i Barbary Twaróg – oraz esej o jego duchowości autorstwa Zofii Zarębianki.
O. Stanisław Musiał urodził się w 1938 roku w Łososinie Górnej koło Limanowej.
W 1952 roku wstąpił do nowicjatu zakonu jezuitów, jedenaście lat później przyjął święcenia kapłańskie. Studiował m.in. w Rzymie i Monachium; zajmował się filozofią francuskiego renesansu, której poświęcił nieukończoną pracę doktorską. Był wieloletnim publicystą „Tygodnika Powszechnego”. W 1981 roku został członkiem redakcji, a w latach 1990-1991 przejściowo był nawet zastępcą redaktora naczelnego. Przez lata prowadził tam rubrykę „Dwanaście koszy ułomków”.
Jako członek Komisji Episkopatu Polski ds. Dialogu z Judaizmem od 1986 (czyli od początku jej działalności) aktywnie uczestniczył w wydarzeniach związanych z przeniesieniem klasztoru karmelitanek z terenu obozu koncentracyjnego Auschwitz. Brał udział w spotkaniach genewskich w sprawie klasztoru i jest sygnatariuszem przyjętych tam postanowień (1987). Był m.in. laureatem nagrody „Grand Press” (przyznawanej przez miesięcznik „Press”) w kategorii publicystyki za opublikowany w „Tygodniku Powszechnym” artykuł „Czarne jest czarne” (1997), w którym apelował, by hierarchia Kościoła zareagowała na antysemickie wypowiedzi niektórych duchownych. Otrzymał również Nagrodę im. Jana Karskiego i Poli Nireńskiej za rok 2001, przyznawaną przez Żydowski Instytut Naukowy dla osób badających stosunki polsko-żydowskie oraz wkład polskich Żydów w kulturę polską.