„Wieczność już teraz przenika w moje tkanki. Wystarczy chwila skupienia i słowo modlitwy, by wznieść się ponad czas”, pisze ks. Michał Heller w adwentowym rozważaniu zatytułowanym „Czy można odzyskać stracony czas?”.
Rozważanie pochodzi z książki „Daj nam oczy widzące. Kazania krótkie”. Jest to już trzeci tom kazań wybitnego duszpasterza, filozofa i kosmologa, opublikowanych przez Copernicus Center Press. Poniżej publikujemy fragment cytowanego tekst.
Znany amerykański fizyk Frank Tipler napisał książkę pod dość dziwnym tytułem: „Fizyka nieśmiertelności”. Ale książka rzeczywiście zawiera to, co tytuł zapowiada. Frank Tipler skonstruował model Wszechświata, w którym cała informacja z przeszłości nie ginie, lecz jest przechowywana w geometrycznej strukturze Kosmosu i kiedyś, po miliardach lat, kiedy Wszechświat z powrotem „zwinie się do punktu”, informacja ta ponownie odżyje i nie zaginie na zawsze. Wtedy będziemy żyć jeszcze raz, na nowo, ale już bez przemijania.
Model ten, choć jest zbudowany przy pomocy matematyki, ma w sobie coś z science fiction. Opiera się na zbyt wielu dowolnych założeniach, by mógł być realistycznym modelem naszego Wszechświata. Ale ma jedną wielką zaletę – w bardzo naoczny sposób stawia pytanie: czy można odzyskać utracony czas? (…)
Oczywiście, czasu nie można zawrócić. Żaden matematyczny model nie przywróci nam minionych lat, ale własnym wysiłkiem możemy tak wzbogacać czas teraźniejszy, żeby pokryć wszystkie straty, jakie narobiliśmy w przeszłości. Środek zaradczy kryje się w nas samych, w naszej woli. Trzeba naprawdę chcieć i chcenie zamienić w czyn.
Czas można wzbogacać na różne sposoby: przez pomnażanie tego, co się ma, przez staranie się o lepszą sytuację życiową i coraz lepsze kontakty z ludźmi, przez wzrost swojej wiedzy i umiejętności. Ale to wszystko na niewiele się zda, jeżeli nie będziemy wzrastać moralnie, to znaczy w dobru naszego życia.
Jedynie dobro, jakie sprawiamy w sobie i wokół nas, jest w stanie nie tylko wzbogacić nasz czas, ale również wymazać zło, jakie zagnieździło się w naszej przeszłości.
Model Franka Tiplera jest naukową fikcją, ale my, w naszej religii, nie potrzebujemy takich karkołomnych sztuczek, by żywić przekonanie, że nasz czas nie przemija, lecz narasta ku swojemu spełnieniu.
Życie ludzkie nie przemija jednokierunkowo i bezpowrotnie. Jest raczej rozpięte pomiędzy czasem i wiecznością. I nie jest tak, że wieczność czeka na nas dopiero – być może – za bardzo wiele lat. Nawet jeżeli będę jeszcze długo żył, wieczność już teraz przenika w moje tkanki. Wystarczy chwila skupienia i słowo modlitwy, by wznieść się ponad czas i wszystkie jego obietnice.
Okres Adwentu uczy nasze oczy przenikliwości – żebyśmy nie zatrzymywali wzroku na przemijających minutach, lecz byśmy poprzez cienie przemijania dostrzegali światło, w którym mamy się zanurzyć.
Najnowszy tom kazań ks. Michała Hellera można zamówić tutaj.
